Gastrin เป็นฮอร์โมนของเอนไซม์ที่ช่วยในการล้างกระเพาะอาหารและกระตุ้นการหลั่งของน้ำย่อยโดย antrum pyloric ล่างของลำไส้เล็กและลำไส้ใหญ่ มันถูกหลั่งโดยเซลล์ G ในลำไส้เล็กส่วนต้น ฮอร์โมน gastrin กระตุ้นการหลั่งของ gastrin ซึ่งเป็นฮอร์โมนที่ผลิตในตับจากท่อกระเพาะอาหาร จากนั้น Gastrin จะถูกส่งผ่านเลือดไปยังตับโดยผ่านกระบวนการทางชีวเคมีและเมตาบอลิซึมก่อนที่จะไปถึงเป้าหมายในไต
การปรากฏตัวของ gastrin ในเลือดทำให้ไตสามารถขจัดน้ำตาลกลูโคสและไกลโคเจนเป็นแคลอรี่ส่วนเกิน ยังยับยั้งการหลั่งของเอนไซม์ตับอ่อน
บทบาทของการหลั่ง gastrin ในการควบคุมระดับกลูโคสในกระแสเลือดค่อนข้างไม่ชัดเจน การศึกษาบางชิ้นแนะนำว่า gastrin อาจควบคุมระดับกลูโคสโดยการยับยั้งการปล่อยกลูโคสเข้าสู่กระแสเลือดโดยเซลล์เบต้า การศึกษาอื่น ๆ ระบุว่า gastrin อาจเพิ่มความไวของเซลล์เบต้าต่ออินซูลิน อย่างไรก็ตาม หลักฐานเกี่ยวกับผลของ gastrin ต่อการหลั่งอินซูลินนั้นไม่สอดคล้องกัน การศึกษาอื่น ๆ ระบุว่า gastrin มีผลดีต่อการเผาผลาญกลูโคสโดยการเพิ่มการตอบสนองของระดับน้ำตาลในเลือด แต่ผลกระทบนี้ไม่สอดคล้องกันระหว่างผู้ที่เป็นเบาหวานชนิดที่ 1 และผู้ที่ไม่มีโรคเบาหวาน
นอกจากผลกระทบของ gastrin ต่อการเผาผลาญกลูโคสแล้ว หน้าที่ที่สองของ gastrin คือการกระตุ้นเซลล์รับ gastrin ที่ตั้งอยู่ใกล้ลำไส้ เซลล์รับ gastrin นี้ถูกกระตุ้นโดยสารอาหารบางชนิดและกระตุ้นการดูดซึมกลูโคสโดยเกาะเล็กในตับอ่อน ผลของ gastrin ต่อการดูดซึมกลูโคสได้รับการพิสูจน์ในการทดสอบในหลอดทดลอง แม้ว่าผลกระทบจะไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตามไม่ทราบถึงผลกระทบที่แท้จริงของ gastrin ต่อการหลั่งอินซูลิน การศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้พบว่าการเพิ่มขึ้นของกิจกรรมของเซลล์รับนี้มีความสัมพันธ์กับความไวของอินซูลินที่ลดลง
ตัวรับมีสองประเภทหลักที่กระตุ้นเซลล์ตัวรับ gastrin: ตัวหนึ่งพบบนพื้นผิวของเกาะตับอ่อนเดียวและอีกชนิดหนึ่งพบบนพื้นผิวของเกาะเล็กเกาะน้อยในตับอ่อน เป็นที่เชื่อกันว่าจุดยึดหลักของ gastrin อาจพบได้ในกระเป๋าที่พื้นผิวของเกาะ มีการตั้งสมมติฐานว่ากิจกรรมที่เพิ่มขึ้นของเซลล์รับ gastrin เป็นหนึ่งในกลไกสำคัญที่ป้องกันการสลายโปรตีนที่ไวต่ออินซูลิน เช่น อะไมเลสและแลคเตส
ไม่มีหลักฐานโดยตรงว่าการทำงานของเซลล์รับ gastrin ส่งผลโดยตรงต่อการหลั่งอินซูลิน อย่างไรก็ตาม หลักฐานบางอย่างชี้ให้เห็นว่าการมีอยู่ของ gastrin และตัวรับในเยื่อหุ้มเกาะเล็กเกาะน้อยมีบทบาทในการดูดซึมกลูโคส ผลกระทบอย่างหนึ่งของ gastrin ในเกาะเล็กเกาะน้อยคือการยับยั้งการหลั่งของ gastrin เนื่องจากโมเลกุลของ gastrin ถูกไฮโดรไลซ์เป็น glycosidase Glycosidase มีหน้าที่ในการสลายทั้ง alpha-glycerol และแป้ง หน้าที่อื่น ๆ ของ gastrin ในเกาะยังไม่ทราบ
เซลล์เบต้าตับอ่อนจะหลั่ง gastrin และฮอร์โมนตับอ่อนอื่น ๆ ซึ่งจะกระตุ้นการหลั่งของเกาะตับอ่อน การหลั่งของฮอร์โมนเหล่านี้นำไปสู่การกระตุ้นการหลั่งอินซูลินจากเกาะเล็กเกาะน้อยและการหลั่งอินซูลินจากตับ เป็นที่เชื่อกันว่ากิจกรรมของสารยับยั้งไกลโคซิเดสในเกาะตับอ่อนยับยั้งการหลั่งอินซูลินจากเกาะตับอ่อน การยับยั้งการหลั่งของเกาะตับอ่อนนี้อาจมีผลดีต่อการหลั่งอินซูลินในตับอ่อนโดยการยับยั้งการหลั่งกลูโคสจากเนื้อเยื่อเกาะ
ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากการหลั่ง gastrin คือการปราบปรามการหลั่งอินซูลิน การยับยั้งการหลั่งอินซูลินนี้ ร่วมกับการเพิ่มขึ้นของกิจกรรมไกลโคซิเดส เชื่อว่าจะนำไปสู่การลดการทำงานของกลูโคนีเจเนซิส ซึ่งส่งผลให้ปริมาณกลูโคสลดลง การบริโภคกลูโคสเป็นที่ทราบกันดีว่ามีผลต่อความไวของอินซูลินและผลกระทบต่อการหลั่งและการเผาผลาญของอินซูลิน ความสัมพันธ์นี้ชัดเจนในคนที่อ้วนและเป็นเบาหวานมากกว่าคนที่ไม่ได้เป็น
